We stevenen af op een maatschappij die niet meer zonder robots kan bestaan. Dat geldt zeker voor de commerciële vastgoedmarkt. Nu al worden naar schatting zo'n honderd robots ingezet alleen voor het patrouilleren van gebouwen en er worden al robots ingezet in de bouw. Aantallen zullen snel groeien en toepassingen gaan verbreden. Of robots mensen ooit volledig kunnen vervangen of zelfs overtreffen, zal afhangen van de user experience. Maar de komst van robots is een feit en ook dat ze onze manier van leven verregaand zullen veranderen. Hoe snel dit gaat, hangt ten eerste af van de snelheid van de technologische ontwikkelingen en van wet- en regelgeving, maar zeker ook van de mate van acceptatie door ons als mensen.
Voornamelijk uit vrees voor baanverlies is robotisering voor veel mensen nog een angstbeeld. Maar waarom? Onze banen gaan hoe dan ook veranderen! De komende twintig jaar kan de helft van de huidige banen verdwijnen door automatisering. Maar is dat iets om bang voor te zijn? Ik denk het niet, omdat ik geloof dat als we robotisering omarmen, we juist een beter zicht krijgen op de kansen die dit biedt. Ik zie talloze mogelijkheden ontstaan op de arbeidsmarkt: meer functies op het gebied van innovatie, technologie, creativiteit en procesoptimalisatie. Doen waar je juist als mens je waarde toevoegt.
Rem eraf en gas erop
Terug naar vastgoed: in veel gevallen zijn robots sneller, goedkoper en betrouwbaarder dan mensen. Voor toepassingen in vastgoed zijn daarom vooral die vaardigheden interessant die mensen niet hebben: zo zijn er al bewakingsrobots die driehonderd kentekenplaten per minuut kunnen scannen en onbemande bagage kunnen opmerken. Het zijn in feite autonome dataverwerkers. Maar op dit moment verrichten ze vooral handelingen die mensen liever niet doen. Ze vullen ons werk aan, maar vervangen ons nog niet. Niet omdat het technisch nog niet mogelijk is, maar we zijn er nog niet aan toe. Die rem mag er wat mij betreft vanaf. In steden als Singapore en Hongkong vullen robots al vacatures in. Mensen daar zijn eraan gewend en de arbeidswetgeving vormt er geen belemmering. In Nederland zien we robots echter nog lang niet overal als volwaardige vervangers en worden medewerkers beschermd door wet- en regelgeving. Onderhoud en facilitaire zaken besteden we graag uit, maar voor persoonlijke communicatie vinden we menselijke inbreng noodzakelijk.
Binnen een paar jaar zal dit in mijn ogen enorm veranderd zijn. Robots worden nu nog gezien als gadgets; wat we ermee doen, is vaak nieuw en opwindend. Een robot die je vragen beantwoordt is op dit moment voor de meeste Nederlanders nog futuristisch, maar in heel wat Amerikaanse huishoudens al een gewoon beeld. Veel dingen die we vroeger raar vonden, zijn nu gemeengoed en veel dingen die we ons nu niet kunnen voorstellen, worden in de toekomst alledaags. Ik geloof in de robot die achterstallig onderhoud signaleert omdat hij door een 'slimme muur' is geïnformeerd over vocht in de gevel. Robots kunnen 'in control' zijn, maar niet 'in command' en dienen dus ter ondersteuning. Wat mij betreft mag er gas op die ontwikkeling.
Over de auteur
Elsbeth Quispel is Head of Strategy & Innovation Cushman & Wakefield
Dit blog is verschenen in Vastgoedmarkt van februari 2018.
